Sinds de zestiende eeuw wordt in Delft het wereldberoemde “Delfts blauw” geproduceerd. Bij de rijke families was dit aardewerk tussen 1600 en 1800 zeer populair en ze pronkten er mee door mooie collecties te verzamelen.

Delfts blauw is een goedkopere variant van het echte Chinese porselein uit die tijd, dat van porseleinaarde werd gemaakt. In Nederland kon men dit niet maken en om het aardewerk toch op porselein te laten lijken werd op de Hollandse rode klei een dekkende witte laag aangebracht met daarop geschilderd de decoraties. Het werd afgebakken met een laagje tinglazuur. Door toevoeging van mergel kon men het aardewerk steeds dunner en dus fijner maken.

Het Delfts blauw was in feite afgekeken van de blauw-witte kleur van het peperdure Chinese porselein. Het was dan ook de kunst om dit zo goed mogelijk te imiteren. Eerst schilderde men vooral Oosterse decoraties en later werden ze ook Hollands van aard. 

In de tweede helft van de 18^de eeuw verdwenen steeds meer “bakkerijen” door de opkomst van goedkoop, maar kwalitatief goed Engels aardewerk. Gelukkig zijn er nog een paar “bakkerijen” uit die tijd overgebleven: De Porceleyne Fles, Goedewaagen, De Delftse Pauw, De Candelaer en Heinen Delfts Blauw.

Lange tijd werd Delfts Blauw gekocht door toeristen, maar steeds vaker wordt het ook gewaardeerd door Nederlanders. Ook Fantasiebeestjes heeft een aantal echte Hollandse taferelen, waarbij ook Delfts Blauw! Bekijk het hier